İnsan bazen tek başınayken varlığının yaşadığı toplumda epey değersiz, arzuladığı ve istediği biçimdeki hayatın “diğerleri” için epey önemsiz olduğunu düşünür de sesini çıkartıp “ama ben böyle olsun istemiyorum ki…” demesi kolay olmaz. Ancak bu hissini “diğerleri”yle paylaştığında önemsendiğini ve “diğerleri”nin de kendisi gibi hissettiğini gördüğünde... Devam...
Prenses, güzel şeylere ihtiyacımız var biliyorum. Bu kocaman evrende ne kadar ufak ve kibirli olduğumuzu farketmemiz lazım. Dünya bizim değil, güneş kadar kocaman bir kudretin etrafında, ucunu bucağını kestiremediğimiz bir evrende dönüyor. Biz kendimizi ne zaman kötü, yorgun, yılmış bulsak bu videoyu izlerken buluyoruz. Belki sana da ilham verir diyerek seni en sevdiğimiz, değerlimiz, Carl […]
Prenses, sana aslında uzun zamandır paylaşmak istediğim bir video ile geliyorum. Sanıyorum ki bu animasyonu da keşfettiğimden beri 57 kere falan izlemişimdir ama müziğin ve görselin bunca uyumlu olduğu işleri bulmak ender oluyor biliyorsun. Filmimiz Mark Osborne yönetiminde ’98’de oscar’a en iyi kısa film dalında aday olmuş, 99’da sundance film festivalinde jüri özel ödülünü ve daha […]
Sevgili prenses, yalan söylemeye gerek yok ki; çok da yoga’cı insanlar olduğumuz söylenemez. Ama ekibimizde vücudu ile arasındaki sevgi ve saygı iletişimi bu videodaki kadar olmasa da biz kanepe patateslerinden daha fazla olanlarımız mevcut. Bizim tüm saksı doğamıza rağmen, aşağıda izleyeceğin videonun gerçekten insanda ”yahu bi tatta estetikliğe ben de sahip olsam keşke..” dedirtecek kadar […]
